Julliëtte is al geruime tijd bestuurder, onder meer was zij dat bij GGz Breburg, waar ze ook de acute zorg in haar portefeuille had. “Het acute domein is me dus vertrouwd. Wat nieuw is, is het brede perspectief van de acute keten in deze samenstelling. Wat helpt, is dat ik de meeste mensen in dit netwerk al ken uit eerdere samenwerkingen. Dat maakt de start prettig en open: een zachte landing. Want in de zorg draait alles uiteindelijk om mensen: om kennen, vertrouwen en wederzijds begrip. Dat je weet wie er aan tafel zit, welke belangen er spelen, en dat iedereen voelt dat het gezamenlijke doel bovenaan staat. Dat is voor mij de basis van elk succesvol netwerk. De uitdagingen in de acute zorg zijn te groot voor afzonderlijke oplossingen. Alleen samen kunnen we toekomstbestendige acute zorg realiseren.”
Wat hoopt u te bereiken in uw nieuwe rol als voorzitter van ROAZ Brabant?
“Ik verwacht een constructieve samenwerking, waarin het realiseren van goede, toegankelijke en veilige acute zorg altijd vooropstaat. De vraagstukken in de zorg zijn complex en urgent: de houdbaarheid van het systeem, het tekort aan personeel, en het waarborgen van 24/7-zorg. Daarbovenop komt de invloed van maatschappelijke ontwikkelingen: toenemende polarisatie, geopolitieke spanningen en risico’s rondom ICT en cyberveiligheid. In zo’n context is het nóg belangrijker dat we elkaar weten te vinden.”
Hoe is het om als nieuwe voorzitter op de rijdende trein van het ROAZ te stappen?
“Ik kijk met bewondering naar voormalig voorzitter ROAZ Bart Berden. Bart heeft veel betekend voor het ROAZ en een sterke basis gelegd voor samenwerking in de regio. Wat ik bijzonder waardeer, is zijn vermogen om mensen op een directe en doortastende manier in beweging te brengen richting gezamenlijke doelen. Ik bouw graag voort op wat hij heeft neergezet, en wil daar mijn eigen accenten aan toevoegen: aandacht voor verbinding, juist wanneer de uitdagingen groot zijn. Ik geloof dat we samen sneller en krachtiger vooruitkomen als we die stip op de horizon gezamenlijk formuleren. De kracht van het ROAZ ligt in de bereidheid om over grenzen van organisaties heen te kijken en elkaar vast te houden.”
Wat is voor u die gezamenlijke stip op de horizon?
“Een acute zorg die veel meer multidisciplinair is ingericht. Minder in hokjes, meer in netwerken. Waar professionals over de grenzen van hun beroep en van organisatie heen werken. Denk aan gezamenlijke opleidingen voor de acute as waarin disciplines samen leren en werken. Het vraagt dat we buiten de gebaande paden durven denken. Innovatie ontstaat pas echt als disciplines en belangen elkaar ontmoeten en verbinden.”
Hoe ziet u de acute zorg over vijf jaar?
“Ik hoop dat we dan een ander type bekostiging hebben, gericht op beschikbaarheid. Dat maakt samenwerking vanzelfsprekender en laat processen vloeiender verlopen. De patiënt moet veel minder de grenzen voelen tussen domeinen of organisaties. De acute zorg hoort te functioneren als één geheel, niet als een optelsom van losse onderdelen.”
Wat zijn volgens u de grootste hobbels op weg daarheen?
“De digitale infrastructuur en wetgeving rondom gegevensuitwisseling gaan traag, en de huidige bekostiging stimuleert samenwerking nog te weinig. Daarnaast is het personeelsvraagstuk groot: we moeten de zorg aantrekkelijk houden bij veranderende verwachtingen van mensen die op de arbeidsmarkt komen. Mensen moeten voelen: daar wil ik werken, daar hoor ik bij. Dat vraagt om betekenisvolle functies, ruimte voor groei en samenwerking die energie geeft.”
Wat kenmerkt volgens u het ROAZ Brabant?
“De dynamiek en de bereidheid om te handelen als het ertoe doet. Tijdens COVID hebben we dat duidelijk gezien: iedereen stapte direct in om samen te doen wat nodig was. Dat is de essentie van het ROAZ: coördineren, afstemmen en in beweging komen. Het is het voertuig waarmee we samen branden kunnen blussen, en tegelijk het platform waar we leren hoe we die branden in de toekomst kunnen voorkomen.”
Waar gaat u de komende periode op focussen?
“De eerste maanden staan voor mij in het teken van luisteren en observeren. Ik wil goed begrijpen hoe iedereen zich tot elkaar verhoudt, welke thema’s spelen en waar ruimte of behoefte is voor verbetering. Daarnaast ga ik actief kennismaken met mensen die ik nog niet goed ken, en letterlijk meelopen in de acute zorgpraktijk. Mijn doel is om samen de gezamenlijke koers te bepalen: een toekomstbestendige, samenhangend netwerk waarin vertrouwen, wederkerigheid en innovatie centraal staan.”
Tot slot: waar kijkt u persoonlijk het meest naar uit?
“Ik krijg energie van samenwerking. Van het gevoel dat we met elkaar iets bouwen wat groter is dan onze eigen organisatie. Als bestuurder vind ik het prachtig om domeinen, disciplines en mensen te verbinden, en om te zien hoe er iets nieuws kan ontstaan als je écht samenwerkt. Ik heb veel vertrouwen in deze regio en de mensen: in de betrokkenheid, de kennis en de bereidheid om samen te werken. De toekomst van de acute zorg kunnen we alleen vormgeven als we dat blijven doen: met elkaar, voor elkaar.”