Je neemt afscheid als voorzitter van ROAZ Brabant. Hoe kijk je terug op deze periode?
"Toen ik begon, had het ROAZ een vrij bescheiden, vooral coördinerende rol, sterk gericht op de ziekenhuizen. Nu staat er een stevige, provinciale organisatie die horizontaal én verticaal samenwerkt: ziekenhuizen, ambulances, huisartsen, de GGZ werken met elkaar samen, en de VVT is actief betrokken. Dat is een enorme ontwikkeling. We hebben samen de kwaliteit van zorg verbeterd met betere looplijnen, communicatie en technische voorzieningen. Vandaag staan we er veel sterker voor dan twintig jaar geleden."
Wat beschouw je als je belangrijkste bijdrage?
"Een belangrijke fase was natuurlijk het leiderschap dat we als provincie toonden tijdens de coronacrisis. Brabant werd zwaar getroffen en wij hebben die opgave direct serieus genomen. We zijn niet angstig geweest; we hebben stappen vooruit gezet en dat samen ingevuld met alle partijen in de provincie. Landelijk zijn we daarbij vaak als voorbeeld genoemd. Dat maakt me trots.
Daarnaast ben ik trots op hoe we de provinciale functie van het ROAZ hebben ontwikkeld. We hebben een stevige positie met een breed netwerk. We rooien het samen, en dat vind ik een kracht."
Welke momenten zijn je het meest bijgebleven?
"De crisismomenten. Grote incidenten met meerdere slachtoffers, waarbij de samenwerking in de keten zichtbaar werd. En natuurlijk de coronaperiode, waarin alles op scherp stond.
Maar ook de groei van onze scholingen, vergaderingen, werkgroepen en congressen die we binnen Brabant vol toewijding organiseren. De belangstelling en waardering daarvoor zijn de laatste jaren sterk toegenomen. Zo is de werkconferentie ROAZ-plan in oktober inmiddels al overtekend. Niet alleen het scholen zelf, maar vooral vooral de onderlinge bekendheid en levendige uitwisseling en het gevoel van gemeenschappelijkheid spreken me aan. De werkconferentie ROAZ-PLAN in oktober – ook al ben ik dan teruggetreden met pensioen – kom ik graag nog een keer voor terug."
Waar ben je het meest trots op?
"Dat het ROAZ nu een stabiele organisatie is met vaste voet aan de grond. We hebben een stevige basis gelegd én - gegeven de landelijke behoeftes en bestaande risico's - nog genoeg ruimte om verder te ontwikkelen. Denk aan de landelijke ambitie om te komen tot 1.150 IC-bedden en de verdere concentratie en spreiding; het ROAZ speelt een belangrijke rol in het in beeld brengen en houden van die capaciteit."
Welke uitdagingen zie je voor de toekomst en voor je opvolger Juliëtte?
"Het werk is nooit af. De samenwerking in de keten kan en moet nog beter. Er zijn mooie voorbeelden die laten zien hoe passende zorg kan bijdragen, zoals een recente studie waaruit blijkt dat in Nederland 70.000 SEH-bezoeken kunnen worden voorkomen als de zorgverlener bij patiënten met pijn op de borst een bloedtest en een vragenlijst inzet. Dat zou eigenlijk gisteren ingevoerd moeten worden. Ik heb Juliette leren kennen als een slimme en integere bestuurder die sterk is gericht op samenwerking en weet dat zij vaardig leiding zal geven aan dergelijke opgaven.
Daarnaast blijft het tekort aan zorgpersoneel een groot vraagstuk. Dit probleem wordt steeds groter, en vanwege dat tekort zullen we zorgvuldig met de capaciteit moeten omgaan."
Wat voor gevoel overheerst bij je afscheid?
"Toch wel dankbaarheid. We hebben samen veel bereikt en ik heb het voorrecht gehad er lang te zitten, waardoor ik stap voor stap veranderingen kon realiseren. Niet alleen vertellen wat er moet gebeuren maar ook werken aan het taaie stuk: hoe dat dan invulling krijgt. Ik ga veel mensen missen, maar het voelt goed om het stokje over te dragen nu het ROAZ stevig staat. Ik zie mezelf als een rentmeester: ik laat het beter achter dan ik het aantrof."
Wie wil je graag in het bijzonder bedanken?
"Heel veel mensen uit het gehele acute zorgnetwerk. Binnen het ROAZ heb ik intensief samengewerkt met bestuurders en managers, met veel plezier, want zij zijn de scharnieren in het geheel. Ook de huisartsen en specialisten ouderengeneeskunde verdienen extra waardering: hun rol is onverminderd cruciaal en wordt soms te weinig geprezen. Een bijzonder woord van dank gaat naar het bureau en manager NAZB Christine: de combinatie van visie en het vermogen om dingen werkelijk van A naar B te brengen, is echt bijzonder."
Hoe ga je je vrije tijd invullen?
"Ik heb een nieuwe hond die veel tijd vraagt, ik word vrijwilliger bij de voedselbank en ik houd nog een paar bestuurlijke functies. En natuurlijk blijf ik veel fietsen, dat blijft een passie."
Tot slot: welke boodschap wil je de ketenpartners meegeven?
"De uitdagingen rond personeel en financiën worden alleen maar spannender. Juist daarom ben ik blij dat het ROAZ stevig staat, want we zullen elkaar nog veel meer nodig hebben. Mijn oproep is: houd elkaar goed vast, ook als het spannend wordt. Alleen samen kunnen we de acute zorg toekomstbestendig maken."